Dreams don't work.

Quote of the day:
Dreams don't work!

Wat?!? Maar ik was toch altijd van 'live your dream' en 'make it possible' en 'miracles are everywhere'?!?

Yep. And I still am.

Ik was alleen tijdelijk een beetje gefrustreerd geraakt.

Ik kreeg - op het juiste moment-  van mijn moeder een T-shirt met de tekst:

DREAMS DON'T WORK
UNLESS YOU DO

Vandaag trok ik het uit de kast en over mijn hoofd en de boodschap kwam luid en duidelijk binnen.

Als ik iets wil, ergens van droom, dan moet ik er naar toe werken. Niet klagen, sippen en bij de pakken neer zitten omdat het vandaag nog niet zo ver is, maar zorgen dat het binnenkort wel realiteit is, en dan niet alleen in mijn hoofd...

Ik werd er meteen blij en enthousiast van.
Ik kom er aan, dromen!
Thanks mam.

Een ochtend 'niet werken'.

Vandaag ben ik vrij. Nou ja, geen kraamgezin, geen coach-afspraken, alleen vanavond dansles. In mijn hoofd zag het er gisteren uit als uitslapen tot 9 uur en daarna de godganse ochtend heerlijk aanflodderen.

De realiteit ziet er iets anders uit: om half 8 klaarwakker. Opstaan en vóór mijn smoothie al een was sorteren en aanzetten, zodat ik die straks nog kan ophangen. Vaatwasser uit- en weer inruimen, dan is dat ook maar gebeurd.
Ontbijt voor mij, koffie en een lunchpakket voor mijn 'wel werkende' Lief maken. Kattenbak schoonmaken. Toilet ook maar meteen. Gasfornuis schoon. Vuil, plastic, glas en papier klaarzetten voor een opschoonrondje door de wijk als ik straks aangekleed ben.
Een enorme mand ongesorteerde schone sokken weer tot paren maken. Eindelijk een kaartje schrijven. Wat betalingen klaarzetten. Mijn rekeningen controleren.

Ik doe het echt zelf. Hoe harder ik aan bijkomen toe ben, hoe steviger mijn automatische klusjes-doen-piloot de controle vasthoudt. En het is ook fijn dat de kattenbak niet meer stinkt en de wasmand niet meer overstroomt. Maar het is niet helemaal hetzelfde als niet werken...

Ik loop nog wel in pyjama en heb net uitgebreid met ver-weg-vriendin gebeld. Dat voelt wel vrij. Maar als ik nog voor 12 uur aan de helft van mijn 10.000 stappen voor vandaag wil toekomen, dan mag ik wel gaan douchen nu!

Dat stemmetje in mijn hoofd

De jongens bakken scones.

Compleet zonder hulp. 

Dat gaat prima, tot het moment dat de scones voor 'the finishing touch' bestreken moeten worden met losgeklopt eigeel alvorens ze de oven in gaan.

Er moet een ei gescheiden worden. Lichte paniek breekt uit. Hoe doe je dat?!? Oh ja, zo. Maar als het nou niet lukt... 

Stress sluipt de keuken in. Ik word er bij geroepen. De heren twijfelen tussen de nieuwe taak aan mij overlaten of het toch zelf proberen.


Maar straks gaat het fout!

Ik hoor mijzelf zeggen: "Het ergste wat er kan gebeuren is, dat je het ei zo hard breekt dat het eigeel kapot gaat en het ei overal zit waar je het niet hebben wil. En hoe erg is dat nu eigenlijk? Dan pak je gewoon een nieuw ei en probeer je het nogmaals. Toe maar."

Het ei wordt zonder noemenswaardig knoeien perfect gescheiden, de jongens zijn trots.

En ik vraag me af, waarom ik tegen mijzelf zo veel strenger praat dan tegen hen...

Praten over poep...

Als kraamverzorgende praat ik dagelijks over poep.

Niet alleen over kleur, frequentie en hoeveelheid van babypoep, nee, de dag na de bevalling vraag ik aan de kraamvrouw of 'haar darmen alweer op gang zijn'. Als het antwoord op de 3e dag nog steeds NEE is, dan ga ik andere maatregelen dan meer drinken en meer vezels uit groente en fruit aan haar voorstellen om de ontlasting weer op gang te helpen.

Zelf heb ik jarenlang last gehad van obstipatie. Niet fijn. Ik voelde me opgeblazen, had buikpijn en hoofdpijn, als ik eindelijk naar de toilet kon dan deed het pijn.

Sinds ik minder vlees en meer groente en fruit eet, veel drink en veel beweeg waren de ergste klachten verdwenen, maar poepen was nooit gemakkelijk.

Tot ik 2 weken geleden begon met het drinken van Aloe gel.  Ik begon ermee om mijn huid te verbeteren, en had er niet op gerekend dat mijn stoelgang zou veranderen. 

Na 2 dagen Aloe Vera gel drinken stond ik 's morgens op en ging éérst poepen. Soepel en zonder gedoe. En dat is zo gebleven. Halleluja!!

Kortom: dat gele kannetje zal nog heel lang in mijn koelkast te zien zijn. 

Forever, schat ik zo in ;-)

Wil je ook zo'n kannetje in je koelkast? Hier is de link naar mijn Forever Living Products webshop, waar je het aan kunt schaffen... En je kunt natuurlijk bij mij met je vragen terecht.