(Be)weegschaal

Minder eten, meer bewegen, dat had ik me voorgenomen.
Dat bewegen, dat zit wel goed; afgelopen week heb ik woensdag-, donderdag- en vrijdagavond en de zondagmiddag gedanst, dat schiet lekker op. Tel daar tientallen trappen, dagelijkse sprintjes naar metro en tram en wandelingetjes van een half uur bij op en je snapt waarom ik tevreden ben.

Minder eten gaat minder goed. Ik heb altijd wel een excuus!
Eerst werd ik tureluurs van het wachten en deed ik rotklusjes, dus dan mocht ik echt wel koffie met iets lekkers, toch?! Nu ren ik na een dag lichamelijk werk richting trein en dansles en vind dat ik tijdens het reizen wel wat van chocola verdiend heb.
Of de hele zondagmiddag-ruedagroep duikt nog de kroeg in maar omdat wij ziek en druk zijn doen we verstandig en gaan we naar huis... wegens het missen van gezelligheid mag ik van mijzelf best een groot stuk chocola...
Jammer dan, volgende week beter!

Dief met latex handschoenen

Gisteravond laat in de trein is mijn werktas gestolen. Ik zat na te denken over de workshop van even daarvoor en was blijkbaar niet alert genoeg.
Voor mij een kleine ramp, want ik heb de laatste jaren naast de standaardzaken voor een kraamverzorgende een tas vol handigheidjes voor borstvoeding en een map met goede artikelen verzameld. Omdat ik altijd verdwaal natuurlijk een kaart van Rotterdam en Den Haag. Ook mijn unster (babyweegschaal), een extra uniformjasje, een doos latex handschoenen, een  tandenborstel en sloffen zaten in de tas.

Ik verwacht dat iemand heel teleurgesteld gaat zijn; er zit niks van waarde voor een ander in! Nu maar hopen dat de dief dat ook beseft en de tas gewoon weer in een volgende trein zet.
Ik heb aangifte gedaan en nieuwe latex handschoenen gekocht...

Waar wachten al niet goed voor is...

Ik wacht op een baby die nog helemaal geen zin heeft om geboren te worden. Dat geeft mij veel ruimte in mijn agenda en een gevoel van vastzitten tegelijkertijd. Ik kan niet naar Groningen om hartsvriendin te bezoeken, loop nog neurotischer dan normaal met mijn telefoon op zak en weet niet zeker of ik de eet- en dansafspraken die ik maak kan nakomen.

In principe heb ik nu alle tijd voor mijn speciale to-do-lijst met rotklusjes.
Zo'n periode van op wacht staan had ik wel vaker, meestal lekte de wachttijd dan tussen mijn handen weg, mij met een steeds ontevredener gevoel over mijzelf achterlatend.
Sinds ik een contract met mijzelf heb afgesloten, Handel ondanks , doe ik dagelijks een aantal van mijn rotklusjes terwijl ik op wacht sta! Het half uur corvee per dag dat ik mijzelf heb opgelegd wordt ruimschoots overschreden.
Het werkt enorm motiverend om zelfs die afschuwelijke lijst vol 'geen zin' te zien slinken.
Ik zeg het zelf maar even: Goed bezig, Klaartje!

Vallen en opstaan

Daarnet viel ik van de trap. Ik gleed uit op de één na bovenste tree, ik sloeg af, gaf mee (jiu-jitsu in jonge jaren toch nog ergens goed voor geweest), viel soepel een tree of 10 omlaag, kon direct opstaan en het viel allemaal best mee.

Ik was alleen toen ik viel, dus niemand hoorde mij kermen en jammeren (voordeel) en niemand vroeg bezorgd of het erge pijn deed (nadeel).
Omdat er behalve schrik, blauwe plekken en een enigszins ontvelde vinger plus elleboog niets dramatisch aan de hand was, mocht ik van mijzelf mijn lief niet uit vergadering en mijn hartsvriendin niet uit haar werk bellen.

En voelde ik me hartstikke zielig.
Niet omdat ik me pijn had gedaan.
Nee, omdat ik het tegen niemand kon vertellen....

Tssss, waar zou ik zijn zonder Facebook, Twitter en ander online geklets??

positief denken is zoooo 2010

Vandaag kwam ik op Twitter een goed artikel van de Guardian tegen over Goede Voornemens.

Abandon resolutions. Stop looking for a soulmate. Reject positive thinking 

Zo'n titel nodigt mij wel uit tot verder lezen! Hier kun je de rest vinden en je verse lijst met goede voornemens voor het nieuwe jaar heroverwegen of zelfs helemaal loslaten :0)
Veel plezier!

Goede Voornemens

Ik ga voor realistisch dit jaar...

Dus geen grote beloftes aan mijzelf en het universum over een abonnement op de sportschool, dagelijkse fitness-workouts die ik haat en het volgen van een ongezond crashdieet wat toch nooit werkt.

Mijn motto wordt: meer bewegen, minder eten.
Simpeler kan niet.

Met meer bewegen ben ik al begonnen, dansen en wandelen zijn alweer opgenomen in de dagelijkse routine.

Met minder eten begin ik morgen, vandaag eet ik nog even de laatste bonbons bij de koffie en de thee.
En daar geniet ik enorm van!