kater

Ik heb het nooit begrepen: voor veel mensen is een feest pas geslaagd als ze dronken zijn.
En je bent pas gezellig als je meedrinkt.

Lange tijd dronk ik geen druppel alcohol.
Wel danste en lachte ik op feestjes en werd luidruchtig door niets anders dan mijn aangeboren enthousiasme.
Ontelbare keren kreeg ik een -complimenteus bedoelde- opmerking over mijn heerlijke staat van dronkenschap naar een volledig alcoholvrij hoofd geslingerd. Als ik dan vrolijk antwoordde dat dit geheel en al veroorzaakt werd door mijn eigen blijheid, liepen de reacties uiteen van ongeloof, teleurstelling, ontkenning naar regelrechte frustratie, boosheid en vijandigheid. Mijn geheelonthouding werd opgevat als kritiek.

Tegenwoordig lust ik wel een glaasje bubbels, wijn of een mojito.
Dat maakt me meer welkom op feestjes. Ik snap het niet, maar het is echt zo.

Van dronken worden moet ik persoonlijk nog steeds niks hebben. Sterker nog, daar heb ik wel kritiek op!
Ik kan me mateloos opwinden over alcoholmisbruik: alcohol in het verkeer, glaasjes inschenken voor jonge kinderen met hersenen die nog in de groei zijn, een jeugdcultuur waarbij het stoer is om jezelf onder tafel te drinken, ouders met jonge kinderen die zichzelf lam drinken. Ik kan er niet tegen.

Ik was op een erg leuk feestje van het weekend.
Er werd gedanst, er was een band, volop champagne en lekker eten, de stemming zat er goed in.
Om half 2 veranderde de sfeer; de band ging naar huis, zo ook een deel van de moegedanste feestgangers. De rest zette het op een zuipen, dus ik ging naar bed. Dacht dat ik mijzelf ergernis en bezorgdheid bespaarde door zo te handelen. Helaas stond om 3 uur 's nachts een medefeestganger (én vader van 2 jonge kinderen die ook in ons appartement sliepen) naast mijn bed; ik kon ternauwernood voorkomen dat hij in mijn bed kotste! Wel lag de hele overloop en trap vol met smerig ruikend braaksel, waar hij natuurlijk over uit gleed op weg naar de toilet en zichzelf een snee in zijn kop toebracht (wat nog meeviel, hij had ook iets kunnen breken met het van de trap af stuiteren...) Ik was er uren druk mee en kon niet meer slapen. Ook ik hield een kater over van dit feest....

netwerken

Ik word gek van mijzelf.

In mijn vrije tijd netwerk ik er lustig op los via Hyves, Facebook, Twitter, mail en mijn mobiele telefoon. Maar zodra het er op aan komt om mijzelf professioneel onder de aandacht te brengen van anderen, door middel van een website of een blog, haak ik compleet af.

Het is niet dat ik een gebrek aan ideeën heb, of een tekort aan tijd.

Het is niks ander dan pure angsthazerij....

Deze blog is dan ook een grensverleggend probeersel; niet al te serieus, dus ik hoef niet compleet op tilt te slaan, geen noemenswaardige inhoud én nog niet bekend gemaakt bij mijn on-line-vriendengroep ;0)

Zo kan ik rustig wennen aan het hebben van een blog...